Het was al even geleden dat we nog iets hoorden over deze Songwriter, die jaren geleden voor het eerst op onze radar verscheen met een heerlijke soloplaat “Waiting On You”, nu alweer bijna tien jaar oud. Meer nog dan die plaat was er de samenwerking van Martin Harley en Daniel Kimbro, van wie de naar het trio genoemde plaat uit 2021 in deze kolommen bijzonder hoog scoorde, onder meer vanwege de herinneringen aan The Band, die toen onweerstaanbaar opdoken.

Sam was volop bezig Europa voor zich te winnen, toen Covid kwam opzetten en abrupt een einde maakte aan zijn Europese tournee. Gelukkig was er toen drummer en percussionist Matty Alger, die een eigen studio aan het bouwen was, waar nu deze nieuwe plaat opgenomen is. Daarnaast was bassist Chase McGillis die Sam een job aanbood in zijn bouwfirma; waardoor die als schrijnwerker het hoofd boven water kon houden en alvast de ergste miseries achter zich kon laten.

Alger en McGilis zijn nu als sidekicks te horen op de nieuwe plaat, een korte, maar bijzonder fraaie schijf met negen songs, waarvan er Acht uit de pen van Lewis zelf vloeiden en eentje, de absolute aandachtstrekker, door Mark Knopfler geschreven werd. “Walk of Life” was oit giga voor Dire Straits, maar de versie, die Lewis en zijn kompanen hier neerzetten, mag je rustig en zonder overdrijven als instant-classic omschrijven. Dit klinkt alsof de song door niemand minder dan Ry Cooder onderhanden is genomen en resoluut een nieuw leven ingeblazen krijgt. Echt straf, deze cover, maar ik wil allerminst afbreuk doen aan het eigen werk van Lewis, die vroeger al vergelijkingen met Townes Van Zandt toegedicht kreeg. “Sappy Ending”, bij voorbeeld, de song die op de plaat net voor “Walk of Life” komt, grijpt je meedogenloos naar de keel. Hier is het JT Cure, die de bas hanteert, een kerel, die ook al te horen was op “Waiting on You” en “Loversity”, twee van de vorige platen van Sam, die hem in de States al een flinke status bezorgden en die de deur naar Europa openden.

De songs van deze plaat laten een heel nieuwe Sam Lewis horen. Eentje die duidelijk een nieuwe stap in zijn evolutie als muzikant aan het zetten is en die er in slaagde zijn controledrang opzij te zetten en zijn songs niet langer als zwaar te bewaken kostbaarheden te beschouwen. Hij voelde zich duidelijk omringd door gelijkgestemde muzikale zielen, aan wie hij zijn “kindjes” kon toevertrouwen, omdat hij aanvoelde dat ze er de best mogelijke zorgen aan zouden verlenen. Samen door de pandemie geraken, was de garantie voor de optimale benadering van de knappe, krachtige songs, waarin Lewis zijn Americana een heel nieuwe dimensie weet te geven. Met de prachtsingles als “Smile” en “Bad Man” als gangmakers, is dit een plaat, waar ernstige radiomakers helemaal hun gading in kunnen vinden voor thema-uitzendingen, waar je heel veel richtingen mee uit kunt. Heerlijke plaat !

(Dani Heyvaert)